Over mij
Fotograferen doe ik niet vanaf mijn jonge jaren, maar toch al heel lang. Mijn hobby kreeg een impuls toen ik in 1987 een Canon EOS 650 kocht, de eerste voor de consument betaalbare spiegelreflex met autofocus. Wow!
Ook heel stimulerend was dat ik in die tijd geregeld met twee fotovrienden een dagje ging fotograferen. We gaven opbouwende kritiek op elkaars werk en leerden van elkaar. Minder constructief, maar wel leuk, was dat er in ons groepje telkens wel twee personen waren die samen zeikerige opmerkingen over de Minolta, Nikon of Canon van de derde maakten. Minstens zo belangrijk als fotograferen was trouwens dat we de dag in een café afsloten.
Fotograferen heb ik mezelf met vallen en opstaan geleerd. Overigens maak ik nog geregeld de stomste fouten, vooral als ik snel moet werken.
Ik heb heel wat camera's gehad, maar ik ben er wel achter gekomen dat het bij fotograferen niet om techniek gaat, maar om kijken. Vandaar de naam van mijn website.
Waar ik veel van geleerd heb, is het werken met een Leica M: onovertroffen kwaliteit, maar "ouderwets" handmatig. Zo'n camera nodigt uit tot nadenken over wat je wil bereiken en tot aandachtig en nauwkeurig werken. Zo maar wat schieten in de hoop dat er een leuk plaatje bij zit, daar hou ik niet van.
Op sociale media zie je soms een foto die zó onscherp is dat je er hoofdpijn van krijgt of die qua compositie niet om aan te zien is. Ik doe je liever een plezier, dus ik selecteer streng en gooi veel weg.
Ik werk met een Leica Q3: Duits degelijk van buiten, modern van binnen en gemakkelijk om bijna elke dag bij me te hebben. Meestal komt de lensdop er niet vanaf, maar áls ik iets zie wat de moeite waard is, grijp ik dan ook zelden mis.
En voor alle duidelijkheid: mijn foto's zijn het resultaat van eerlijk en ambachtelijk fotograferen en nabewerken. Het is míj́n werk, niet dat van AI; alleen voor sommige beelden in 'De speeltuin' sta ik niet in.