Lang niet iedereen vindt het leuk: "op de foto moeten". Dat wist ik natuurlijk al, maar toen ik begon met mijn serie portretfoto's werd dat weer bewezen: sommigen kijken met een "kom maar op"-blik in de lens, maar de meesten voelen zich ongemakkelijk zodra er een camera op hen wordt gericht. Zeker van een professionele camera blijkt soms dreiging uit te gaan. Zelf behoor ik trouwens ook tot die angstige categorie. Op sommige foto's sta ik dan ook met een onnatuurlijke grijns of zonder meer als een idioot.
Ik heb er geen recept voor hoe ik er als fotograaf mee moet omgaan. Lang geleden was ik eens tamelijk moeizaam bezig een meisje te fotograferen dat heel graag een "glamour"-foto wilde - zonnebril in het haar, dat werk - maar zich maar niet kon ontspannen. Pas toen ik zei dat we klaar waren maar dat ik nog even het rolletje van 36 (voor de jongere lezers: vroeger werkte je met een filmrolletje) vol wilde maken, ging het goed en daar was de foto bij waar we allebei gelukkig mee waren.
De laatste tijd vraag ik mijn "slachtoffers" wel eens: "Denk aan iets wat je heel mooi vindt of waar je heel blij van wordt". Soms zeggen ze waar hun gedachten naar uitgaan. Dat varieert van een tropisch strand tot een huisdier, van muziek tot een pastagerecht. Of ik vraag hun te denken aan een dierbaar iemand. Ook doe ik wel eens een ontregelende suggestie. Soms werkt het allemaal niet. En ja, dan staat iemand er een beetje "gesloten" op, maar dat zegt misschien ook wel wat over hem of haar. Of over mij.
Ik probeer niet aan mijn camera te zitten prutsen. Want je bezorgt mensen een onhandig gevoel als je meer contact met je diafragma-ring of je iso-knop hebt dan met hen.
Ik blijf het maken van een portretfoto spannend vinden, want uiteindelijk moet je hem samen maken. Dat samenspel is altijd bijzonder, zowel bij iemand die ik goed ken als bij iemand die ik zo maar tegenkom en heb durven aanspreken.
Henriëtte (dinsdag, 07 april 2020)
Prachtige overzichtelijke website, Wouter. Met een steeds gevarieerder aanbod aan foto's. Je nieuwe serie klein-groot biedt nu ook al een paar juweeltjes. Schitterend vind ik de uitbottende knoppen, de lelie, de clematis en die heerlijke vette wormen. Maar de foto van Elly verdient ook een dik compliment!
Wouter (dinsdag, 17 maart 2020 22:14)
Gelukt!
Elly Grevers-Cornelisse (dinsdag, 17 maart 2020 22:12)
Misschien was ik hier wel degene met de meeste spanning omdat ik een topfoto voor en van Wouter wilde maken.
Theo (dinsdag, 17 maart 2020 22:04)
En dat is het voordeel van Nomi (deze boxer). Daar kun je tegen zeggen wat je maar wilt, zij weet het vervolg toch al. Na het geluid van de sluiter van de Leica, volgt beslist het hondensnoepje. Succes met je blog!
Wouter (dinsdag, 17 maart 2020 16:51)
Dag Lucie en Lilian!
Een liefdevol "Zit!" tegen haar was voldoende. Waren mensen maar zo gemakkelijk!
Lilian (dinsdag, 17 maart 2020 13:54)
Wat heb je tegen deze hond gezegd?
Lucie Sneep (dinsdag, 17 maart 2020 10:17)
Deze boxer had er dus duidelijk géén last van om op de foto te gaan! ;-)
Logisch, want het is een boxer, dus een clown van nature. (heb er 4 gehad...)
Trouwens, jijzelf ziet er ook best wel ontspannen uit!
Groet